Niech zst膮pi Duch Tw贸j i odnowi ziemi臋 Umocni艂e艣 ziemi臋 w jej podstawach, * nie zachwieje si臋 na wieki wiek贸w Jak szat膮 okry艂e艣 j膮 Wielk膮 G艂臋bi膮 * ponad g贸rami stan臋艂y wody. Niech zst膮pi Duch Tw贸j i odnowi ziemi臋 Ty zdroje kierujesz do strumieni, * co po艣r贸d g贸r si臋 s膮cz膮. Nad nimi mieszka ptactwo niebieskie * W 1979 r. 艣wi臋ty Jan Pawe艂 II, b臋d膮c z pierwsz膮 wizyt膮 w Polsce jako papie偶, wzywa艂: "Niech zst膮pi Duch Tw贸j! Niech zst膮pi Duch Tw贸j! I odnowi oblicze ziemi. Niechaj zst膮pi Duch Tw贸j i odnowi ziemi臋. 呕yciodajny sp艂ynie deszcz, na spragnione serce. Obmyj mnie i u艣wi臋膰 mnie, Uwielbienia niech pop艂ynie pie艣艅. Chwa艂a Jezusowi, kt贸ry za mnie 偶ycie da艂. Chwa艂a temu kt贸ry pierwszy umi艂owa艂 mnie. Jezus, tylko Jezus Panem jest.() Wo艂am z ca艂ej g艂臋bi tego Tysi膮clecia, wo艂am w przeddzie艅 艢wi臋ta Zes艂ania, wo艂am wraz z wami wszystkimi: Niech zst膮pi Duch Tw贸j! Niech zst膮pi Duch Tw贸j i odnowi oblicze ziemi. Tej Do Polski jako papie偶 przyje偶d偶a艂 siedem razy - pierwszy raz 2 czerwca 1979 roku, kiedy wypowiedzia艂 s艂ynne s艂owa: "Niech zst膮pi Duch Tw贸j! I odnowi oblicze ziemi, tej ziemi" . Pozna艅 Niech zst膮pi Duch Tw贸j i odnowi ziemi臋 B艂ogos艂aw, duszo moja, Pana, * Bo偶e m贸j, Panie, Ty jeste艣 bardzo wielki! Odziany w majestat i pi臋kno, * 艣wiat艂em okryty jak p艂aszczem. Niech zst膮pi Duch Tw贸j i odnowi ziemi臋. Umocni艂e艣 fundamenty ziemi, * nie zachwieje si臋 na wieki wiek贸w. Jak szat膮 okry艂e艣 j膮 Wielk膮 G艂臋bi膮, * aK1J.

niech zst膮pi duch tw贸j i odnowi ziemie